Op de helft van de eerste week.

Woensdag is alweer voorbij. De dagen gaan snel. We zijn helemaal over op de Arubaanse tijd. Er zit ontzettend veel personeel in de appartementen om mij heen dus altijd is er wel iemand om iets aan te vragen of mee te kletsen. Of er is altijd wel iemand die een tip heeft over waar te parkeren of hoe te rijden als je ergens heen wil. En als je lekker rustig bij het zwembad wil zitten is dat ook geen probleem.

Het rijden in een automaat bevalt prima en ook op de weg zijn de regels vrij duidelijk. De hoofdweg gaat gewoon voor. Knipperlichten zijn blijkbaar niet nodig en jezelf de rotonde op dringen heb ik ook al aardig onder de knie. Jammer (en gênant) was wel dat vanochtend mijn accu leeg bleek, blijkbaar iets aan laten staan. Oeps. Maargoed, ik ben met Leonie mee gereden en op werk even gebeld. Ze zouden mijn auto fixen 👍🏻 Toen ik thuis kwam deed hij het gelukkig weer 😁

Samen met Leonie ben ik hier aangekomen en we werken toevallig allebei op de ok. Dus wel zo handig om samen het een en ander te regelen. En daarnaast natuurlijk af en toe een drankje en hapje en drankje te doen 😎

Er moest namelijk wel het een en ander geregeld worden. En alles zit zo n beetje buiten het ziekenhuis. Dus papieren tekenen bij HR betekent omkleden, verderop de straat door naar het HR gebouw, tekenen en weer terug om weer om te kleden. Dan je pasje halen, ook weer naar buiten en verderop weer naar binnen ergens. Foto laten maken, ergens vier rotondes verder. Zou je denken dat Aruba niet zo groot was, valt nog tegen! Dan je diploma weer ergens anders laten zien, heel de stad door. Gelukkig op tijd want ze sluiten om 16.30, het was op dat moment na lang zoeken 16.15. 
Nee hoor, iedereen naar huis. Misschien kunt u morgen komen. Dan zijn we er tot 16.30. Uhu. Zoals vandaag bedoelt u? 

Morgen is er weer een dag. Ik denk dat dat precies omschrijft hoe ze hier denken. 

Ik ga eens een kijkje nemen in de gym. En morgen weer vroeg op. Met een auto die het doet 😉